Die term "fotografiese digtheid" verwys na die mate van ondeursigtigheid of donkerheid van 'n fotografiese beeld, tipies gemeet op 'n skaal van 0.0 (heeltemal deursigtig) tot 2.0 of hoër (heeltemal ondeursigtig). Dit is 'n maatstaf van die hoeveelheid silwer of ander ligsensitiewe materiaal wat op 'n fotografiese film of papier ontbloot en ontwikkel is. Hoër digtheidswaardes dui aan dat meer lig geabsorbeer is, wat 'n donkerder beeld tot gevolg het. Fotografiese digtheid is 'n belangrike parameter in die ontwikkeling en verwerking van fotografiese beelde, en kan gebruik word om blootstellingstye en ander instellings aan te pas om die verlangde vlak van beelddigtheid te bereik.